Zondag 14 oktober tot en met woensdag 17 oktober

Zondag 14 oktober. Knettergek: de meeste mensen op de camping staan om 5.00 uur op. Wij bleven lekker liggen tot bijna iedereen was verdwenen. Buiten het hek stond een hyena water te drinken. De stokstaartjes en ground squirrels rennen rond onze voeten. Ik begin wel last te krijgen van de droge lucht: er zitten grote korsten in mijn neus. Je krijgt ze er met moeite uit en ook zijn ze niet lekker. Ze zijn te hard en er zit te veel zand in. Zelfs als je je neus snuit en een neusgat dicht houdt, krijg je niet alles uit je andere neusgat. Om 8.00 uur na ontbijt op pad terug langs de Auob rivier naar Mata Mata. Onderweg zagen we twee luipaarden lepeltje lepeltje liggen onder een boom. We bleven een kwartier kijken. Zij keken naar ons en wij naar hen, maar onbeweeglijk. We zochten een plekje op op de campsite bij Twee Rivieren. Er zaten tientallen vogeltjes ons uit te lachen en te bekijken in een nabij gelegen boom. We tanken vol, kochten een gigantische BBQ worst van Gemsbok en een WiFi kaart. Het lukte om het eerste blog te versturen: ik word er enthousiast van. Hopelijk wordt het een beetje gewaardeerd. Ik heb toch al last van een minderwaardigheidscomplex of misschien ook weer niet. Lekker lezen en luieren. 

Maandag 15 oktober. Het was 's nachts weer behoorlijk koud. Misschien moeten we toch maar een extra deken of dekbed gaan zoeken. Bij de wildlife afdeling van Botswabba werden we snel geholpen. We kregen wel toestemming voor een andere campsite, Matopi 1 maar dat leek zelfs een betere keus. Over een goed gravelpad naar Nossob gereden. Onderweg zagen we nog een jakhals naast ons lopen, een black backed jackal. Hij liep mee tot een waterput, waar zijn vriendje stond. Ze lieten eerst geen andere dieren toe en nadat ze waren vertrokken, mochten eerst de gnoes en daarna de gemsbokken. In Nossob nog de laatste keer vol getankt en Gemsbok worsten gekocht. De trail was een smal zandpad en dat volgden we 100 kilometer. Het was even wennen aan het zand, maar de Land cruiser met zijn 4.2 liter motor is beresterk. De campsite bij Matopi was geweldig. Dit is Afrika zoals het was. Natuurlijk was er niemand en schat ik zelfs in een straal van 100 kilometer niemand. Geen hekken, toiletten, douches, magnetrons, internet....Heerlijk gegeten en een mooi vuur gemaakt. Het wordt niet om 6 uur donker maar om 7 uur. En de sterren.....miljoenen. Het bleef helder omdat er geen maan te zien was. Om 8 uur de tent opgezocht e  nog lekker gelezen.

Dinsdag 16 oktober. Karin is jarig. Dus hebben we voor het ontbijt pannenkoeken  gemaakt, die voortreffelijk smaakten. Zelfs de eerste was al goed gelukt. Langzaam de boel opgebroken en weer zo'n 100 kilometer over het Bosobogolo trail. Omdat ze jarig was, reed Karin. Ze moest even wennen aan het schakelen, probeerde elke doornstruik en elk bosje te raken, maar het ging goed. We kwamen een auto tegen. We kampeerden in de buurt van het Mabuasahube Entrance Gate op plek nummer 3. Natuurlijk was er niemand op plek 1 en 2, dus idioot dat hhe moet reserveren. Het was er niet zo mooi als op de vorige plek bij Matopi. Er was zelfs een toiletgebouwtje neergezet, ik schat een jaar terug, dat nog nooit was schoon gemaakt. We maakten daar geen gebruik van. Eventueel kunnen we douchen met de watertank in de auto, waar 90 liter in zit. We aten rumpsteak met gebakken aardappelen en een tomaat, ui, appelsalade. Ik drink liever eerst bier om mijn vocht tekort wat aan te vullen en daarna wijn. 

Woensdag 17 oktober. Het was een beetje bewolkt. Daarna snel naar de uitgang. Er was niemand en dan hoefden ze klaarblijkelijk dus ook niet on ze permits te zien. Vroeger was Botswana extreem duur voor buitenlandse toeristen maar nu betaalden we € 3 op om te mogen overnachten op een campsites waar geen faciliteiten zijn. Naar het noorden. De weg was 10 meter breed, maar rul zand. 60 km per uur is het maximum, want je slingert als een dronken kameel. We begrijpen nu beter hoe onze navigatie werkt. Werkelijk alle paden hoe klein ook, staan er op. We namen een spoor naar Tshane en op dat pad was in geen jaren meer iemand geweest, want er waren geen banden sporen te zien. Elke keer verbaas ik me weer over de kracht van de Land cruiser. Ik heb de bandenspanning terug gebracht naar 1.5 bar en daarmee kan he door het diepste zand rijden. Bij Tshane ging het even fout, maar vonden toch snel de weg naar Kang. Het was bloedverpletterend heet en de weg breed en asfalt. Kang is een regionale hoofdstad midden in het zand. Eerst vol tanken en iedereen op de camping sliep omdat het 13.00 uur was. Er was zelfs een toerist office, dat om 13.45 uur open ging. We belden daar met het ministerie voor wildlife & toerisme en kregen snel een permit om 3 dagen nu echt de woestijn in te gaan. Het Central Kalahari Game District. Vroeger was dat verboden, omdat het exclusief voor de San, de Bosjesmannen was. Het wordt aangeraden om daar met minimaal 2 auto's door te reizen, maar dat lijkt ons overdreven. Inkopen gedaan: beef chops, rumpsteak, water en een stekker om onze telefoons op te laden. Geld gewisseld omdat onze credit cards niet worden geaccepteerd. Mail gelezen, gratis Wi-Fi, geweldig dorp dat Kang !!!! Nu minstens 3-4 dagen geen contact. Eerst Bape camp, dan Xade camp en dan Deception Valley, waar Chris Zeegers ook stond. (Zie de afleveringen van BNN Vara 3 op reis bij Uitzending gemist). Vanavond uit eten. En drinken...veel...