Donderdag 18 oktober tm maandag 22 oktober

Donderdag 18 oktober. Alle gasten van de Ultra Short Stop in Kang stonden vroeg op. Sommigen al voor 5 uur. Wij om 6 uur en we reden voor zevenen. We wilden de Trans Kalahari Highway volgen tot Sekoma. Dat ging erg vlot: super asfalt, alleen schapen, geiten, ezels, koeien en paarden op de weg. De super lange vrachtwagens uit Zuid Afrika rijden minstens 100 km per uur. In Sekoma tanken we weer vol. We zochten de weg richting het noorden naar Takatokwane. We namen een lifter mee naar een dorp 30 km verderop omdat hij beweerde dat Takatokwane op de route lag. Dat bleek niet zo te zijn: we gingen off road wel in de goede richting en namen weer veel lifters mee. De mensen liften met hun hele hebben en houden richting de volgende plaats waar een ziekenhuis is of omgekeerd daarvandaan terug naar hun dorp. We vonden Takatokwane en toen weer zoeken naar Salawje. Lifters met 9 tassen maar ook dat past allemaal in onze 4x4. Rond het middaguur kwamen we aan bij de Gate van het Kutse Game Reserve, wat ten zuiden ligt van het Kalahari Central Game Reserve. Dat laatste was onze bestemming. Op naar het Bape camp op 15 km van de ingang...fout...15 km volgens de kaart maar het bleek 121 km te zijn. Bij de gate werden we verwelkomd door een dame die onze plannen aan hoorde en zei "today to Bape ???? Extreme heavy sand Sir. Just one car and only the two of you? Do you have enough gasoline and water? Blijkbaar had ze weinig vertrouwen in onze plannen. En ze moest ontzettend lachen.... De eerste 5 kilometer gingen goed en we zagen een grote groep gieren, die ons volgden (grapje). Daarna 50 cm diep zand en zo fijnkorrelig als je het zelden ziet: meer zo fijn als gips of beton. Dus de bandenspanning verder terug naar 1 bar en Low vierwielaandrijving. Dat viel niet mee: we kwamen maximaal 20 km per uur vooruit. Maar het ging. Dacht ik...Ik had nog niet goed door hoe hard ik door het zand moest rijden, zag het spoor en de harde randen niet goed. En toen zaten we vast tot aan de assen en het was heel heel heet midden in de woestijn en nog 40 km te gaan naar onze campsite. Ik vond een krik, een klein lullig dingetje. Ooit 30 jaar terug hadden we een supergrote jack en rijplaten. Maar door de vooruitgang niets van dat alles. Karin kreeg het Spaans benauwd van het graven in de hitte en moest in de schaduw gaan zitten. Maar ze hielp stik goed mee.  Ik probeerde aan een zijkant de auto op te krikken. Het zweet liep in mijn bilnaad, ik werd viezer en zwarter dan een roetpiet, maar geen cm beweging. Toen de voorkant....dat lukte en kon ik vast zand onder de wielen krijgen. Toen de achterkant....dat lukte nauwelijks. Eigenlijk waren we al van plan midden op het pad te blijven staan, te gaan eten en te gaan slapen. Maar toen hoorden we het geluid van een auto. Dat was bijzonder want de vorige bezoekers waren op 13 oktober binnen gekomen. Gemiddeld dus een auto per week...

Vrijdag 19 oktober. Rond 5:30uur opgestaan. Het waaide behoorlijk en duurde het lang voor het theewater kookte. Daarna pannenkoeken gebakken voor ons ontbijt. Lekkere afwisseling na alle yoghurt. Het vuur van gisterenavond smeulde nog na. De zon kwam op. Tank bijgevuld met de 2 extra jerrycans diesel, die achterop de auto hangen. Vroeg op pad en benieuwd hoe het pad verder zou gaan.. Twee uur later en 40 km verder, kwamen we langs Bape Camp waar we eigenlijk de afgelopen nacht hadden moeten staan. Nu in low gear door naar Xade. Paul rijdt inmiddels als een very experienced sanddriver. Ik waag me er niet aan, autorijden in mul zand. Goed vaart houden, zegt hij, en op tijd schakelen.. Ruim 200km verder, inmiddels halverwege de middag aangekomen in Xade. Onderweg zagen we veel olifantenpoep en voetsporen op het pad. Echter nog geen olifant gezien. 

Vriendelijke ontvangst bij de gate. Ranger vroeg geïnteresseerd hoe we t gehaald hadden vanuit Kutse. Hij adviseerde ons om de volgende dat via Gangzi te rijden, hetzelfde wat Paul s ochtends had geopperd. Onze campingplek zou 9 km weer terug zijn, op t pad waar we vandaan kwamen. Pffft daar had ik niet veel zin meer in.. Of we niet bij de gate konden blijven. Yes, dat was wel possible maar waren er gisteren wel wat difficulties met elephants geweest. Nou, dat vinden wij wel leuk!

Fris gedoucht aan het bier, de wijn, olijven en chips. Paul schreef het blog en ik las mn boek. Stond er opeens een reuze olifant voor onze neus. Hij was niet blij: grote flapperende oren, een zwiepende slurf en met zn voorpoot schoppend in het zand. Ik zat in een wip in de auto. Paul bleef nog even zijn zin afmaken. Olifant nog steeds niet tevreden, tot ook Paul in de auto zat. Daarna schuifelde hij nog wat rond langs de tafel en liep toen weer weg. Prachtig gezicht, geen foto genomen... Daarna maakte Paul een groot vuur en aten we heerlijke rumpsteak met pasta en sla. Wat een paradijs. Er kwam nog een olifant langslopen met zijn jong, maar hielden ze goed afstand van ons vuur. Met een heldere maan hoopten we s nachts nog meer olifanten te gaan zien. Jammer genoeg was de maan weg en hebben we ze s nachts nog wel rond horen scharrelen, maar hebben we ze niet goed meer kunnen zien. Wel hoorden we de hele avond en nacht leeuwen vlakbij.  

Zaterdag 20 oktober. Normaal gesproken verbruikt de Lancruiser 1 op 8, maar in low gear en four wheel drive gaat dat terug naar 1 op 3. We hebben 135 liter en 40 reserve, maar ik had snel berekend dat dat ons niet in Deception Pan zou brengen. En om halverwege stil te staan...we hebben voor meer dan een week water en eten bij ons, maar dat stond me niet aan. Dus een omweg naar Ghanzi, 175 km verderop. We stonden weer bij het krieken van het morgenrood op, zetten snel thee, aten yoghurtjes en reden om 6 uur. Eerst 70 km heavy zand.  Daarna gravel en namen we weer een lifter mee naar Ghanzi, een drukke regionale hoofdstad ten westen van de Kalahari aan de Trans Kalahari Highway. Getankt bij de Shell en snel nog 24 cola, 24 fanta en 24 Heineken gekocht bij de Choppies. Je kunt overal in Botswana betalen met je creditcard hoe klein de winkel ook is. Maar de Choppies, natuurlijk gerund door Zuid Afrikanen is groot: voor de verandering eens T-Bone steak gekocht en wat flesjes italiaan dressing. Het vlees hier in Botswana is het lekkerste wat je je kunt voorstellen. Sorry voor de vegetariërs onder ons, maar zelfs Karin zegt om de hap "wat is dit lekker" We eten met zijn tweeën 800 gram rumpsteak...dat is natuurlijk ook om het zout aan te vullen...

Het was erg heet, ik schat zo rond de 40C, maar omdat h et zo droog is valt dat wel mee. Terug de Highway op. We wilden nog een Bushmen winkel bezoeken 40km ten noorden van Ghanzi, maar die was dicht of sliep men. We waren snel in Kuke en lieten het asfalt achter ons. Het zand was niet zo diep als in het zuiden van de Kalahari en ik reed met 60km per uur er door heen. Bij de Tsau gate onze permits laten zien. Ook hier komt er gemiddeld een bezoeker per 3 dagen. Deception Camp van Chris Zeegers van 3 op reis was nog 145 km ver en dus besloten we ergens anders te gaan staan: bij de Motopi campground nr. 3. Bij nr. 2 stonden zowaar 2 auto's uit ZA, maar bij nr. 3 niemand. Er is zelfs een toilet en een douche: wel moet je je eigen water in een emmer doen en die ophijsen,  maar dan werkt het ook voortreffelijk. Er lopen een stuk of 10 guinea fowls om ons heen. Wij noemen ze loopvogels, omdat ze heel hard voor de auto uit rennen. Mooi uitzicht hier....Bier en Cola en chips...Mijn log is helemaal bij. 'S avonds begon het te stormen en werd de lucht donker. We woeien (leuk woord) bijna uit onze tent en de auto ging op en neer als een schip. 'S nachts de auto omgedraaid zodat de dichte kant van de tent de ergste stormen op pikt....

Zondag 21 oktober. Het was bewolkt en in plaats van 35-40C maar 25C. Koud en weer voor een trui. Vroeg op pad om nu wel Deception Pan te bereiken. Onderweg waren er twee waterholes maar was er niet veel te zien. Wel veel jakhalzen. We kwamen een tegenligger tegen !!! Het bleek een stel te zijn uit Capetown, hij Zwitser, die wat rond trokken maar wel met Kerst weer terug willen zijn in Capetown. Mooie nieuwe Landrover 110 hadden ze, het oude type dat nietmeer wordt gemaakt, maar onze Toyota is veel sterker. We hebben wat ervaringen uitgewisseld, hen aangeraden om naar Xade te gaan en wij kregen het advies om naar Sunday Camp te gaan vlakbij een waterhole. Bij het waterhole bleven we een tijdje en kwam er op een bepaald moment weer een jakhals aan, die op 5 meter afstand ging liggen en daar in slaap viel. Net een hond....De campsite Sunday Camp was op een heuvel gelegen en onder je zag je de vlakte en het waterhole. We lazen wat en toen kwamen er donkere wolken aangedenderd. Het heeft voor het laatst in januari 2017 geregend. Het zal toch niet waar zijn.....Na de lunch: tonijnsalade met uitjes op crackers en witte wijn besloten we de omgeving te verkennen. Bij het waterhole stonden nu een grote groep impalas en gemsbokken, maar die schrokken ergens van en renden snel weg. Waarom snapten we niet. En toen begon het.......te regenen en niet zo weinig ook. We reden richting Deception Pan en er waren al grote plassen ontstaan. Het zand en de modder liep in stralen van het dak naar beneden soms door mijn open raampje. En toen...zaten er midden op het pad 3 leeuwen op 10 meter afstand. Niet de leeuwen, die je normaal ziet, maar de Kalahari Black Maned lions. Er liep er nog een vlak langs de auto. We waren er stil van. Ze dronken uit de plassen op het pad en bleven wel een kwartier drinken. Ze werden goed doorweekt, maar dit maken ze zelden mee. En wij ook niet. Ze likten pootjes schoon net zoals Toulouse onze kat. Door de regen terug. Cool dat opspattende water als je door een kuil rijdt. En die zijn er om de 3 meter.... Terug naar Sunday Camp en was het niet mogelijk om te barbequen. Dus spaghetti carbonara met champignons gemaakt. Zelfs de luifel uitgezet en er onder gekookt en gegeten. Geen bier: veel te koud. Trui aan...Vroeg naar bed en lekker gelezen.

Maandag 22 oktober.

Ik vind Central Kalahari Game Reserve toch wel een aanrader: het is groter dan Denemarken en doet je echt aan het Afrika van vroeger denken, ongerept. We hadden geen zin om pannenkoeken te maken, dus met thee en Maria biscuits op pad. Bij het waterhole stond een auto vast met de Indiase familie die op Sunday Camp nr. 3 stond. Hun accu was leeg, laadde niet meer op en zij hadden er de nacht in de auto doorgebracht omdat er ook bij het waterhole leeuwen lagen. Man, vrouw, zoon van 17 en 3 kleine kinderen....Startkabels aangebracht en kon hij starten. Maar de accu laadde niet op en stonden ze na 5 minuten weer stil. We boden aan hen naar Rakops te slepen door de Bush, 110 kilometer verderop. Omdat ze geen stroom hadden deed de rem het ook niet en later ook de stuurbekrachtiging niet. En door het zand en kuilen was het lastig hun zware auto te trekken. Na een paar uur kwamen we aan bij Matswere Gate na 60 km. Ze probeerden daar met een garage in Rakops te bellen, maar die kon niets doen en adviseerde naar Maun te gaan 300 km verderop. Onderweg bedacht ik een oplossing om de startaccus van beide auto's te verwisselen. Met mijn volle accu konden ze dan naar Rakops rijden en zou ik rijdend met hun lege accu deze opladen. De switch kostte een uur, maar onze auto startte niet ook al verbonden we de accu's. Ik kwam tot de conclusie dat ook hun accu waarschijnlijk de geest had gegeven. Ze durfden gezien het slechte pad niet verder gesleept te worden. Ik bood aan om naar Rakops te rijden en daar een nieuwe accu te kopen. Maar ze zagen niets meer zitten en belden hun verzekeringsmaatschappij om hen op te halen. Dat gaat wel een paar dagen duren als ze geluk hebben. We namen om 2 uur afscheid, wisselden adressen uit en kregen een fles wijn mee. Het pad naar Rakops vonden we juist een piece of cake. Op naar Kubu Island midden in Makgadigadi, een heuvel met tientallen baobabs temidden van immense zoutvlakte waar je over kunt rijden. We zijn er 30 jaar terug ook geweest, maar nu schijnt dat je er op een camping moet staan. Getver......Getankt bij Letlhakane en zag ik een bordje staan met Tuuthebe lodge en camping. Niet in ons boek en niet op de GPS. Maar in de middle of nowhere huisjes met een watertje, groen gras en eenden. Toiletten superschoon en Wi-Fi. Ik ga douchen en mij scheren.